نگذاریم صدای آشیقلار خاموش شود

مدرسه رشدیه تبریز | اولین مدرسه نوین ایران
مدرسه رشدیه تبریز | اولین مدرسه نوین ایران
فروردین 24, 1400
ساکورای ژاپن و قاراداغ آذربایجان
ساکورای ژاپن و قاراداغ آذربایجان
فروردین 24, 1400
نمایش همه
نگذاریم صدای آشیقلار خاموش شود

نگذاریم صدای آشیقلار خاموش شود

نگذاریم صدای آشیقلار خاموش شود ! بهروز حشمت زاده ۱۳۳۲ در تبریز از مجسمه سازان برجسته در عرصه جهانی است.
مجسمه سازی را پیش از انقلاب از زادگاهش تبریز موقعی که کارگر کارخانه ماشین سازی تبریز بود آغاز کرد پس از ساخت تندیس کار و اندیشه،مورد توجه مهندس توکلی مدیر کارخانه ماشین سازی قرار گرفته و با پشتیبانی مهندس به درون کار و پیشه و هنر تندیس تراشی راه یافت و مجسمه‌ساز شد.
از معروفترین کارهای او مجسمه آشیقلار که به دمیر آشیق معروف است، در سال ۱۳۵۴ در پارک شاه گلی تبریز نصب شد و با استقبال بی نظیر مردم روبرو شد ولی پس از دوماه ساواک آن را به زیر کشید و آقای حشمت نیز مجبور شد ایران را ترک کند و به گفته خودش ساختن مجسمه آشیقلار باعث شد که از سرزمینش کنده شود.
این مجسمه بعد از انقلاب در نمایشگاه بین المللی تبریز نصب شد.
بهروز حشمت پس از ترک ایران در اتریش تحصیلات خود را در رشته مجسمه سازی ادامه داد و با درجه کارشناسی ارشد از دانشگاه هنرهای وین فارغ التحصیل شد.
از آثارش در خیابانهای مرکزی شهر وین نصب شده و از مجمسه هایش درموزه هایی در اتریش و آلمان نگهداری می شود وی هم چنین نمایشگاه هایی در هلند، فرانسه،انگلستان،بلغارستان، آذربایجان رومانی ،گرجستان، ایتالیا،ترکیه و آلمان داشته است
مصاحبه ای با وی در اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۵ صورت گرفته که می گوید:
 من با ساختن مجسمه آشیقلار تنها میخواستم ادعای  دینی کرده باشم به تمام هنرمندان گمنام سرزمینم آشیقهایی که صدایشان صدای  تمام مردم آذربایجان است.
حشمت وقتی حرف میزند احساس می کنی از پشتوانه فرهنگی وسیعی برخوردار است می گوید من عاشق موسیقی آذربایجانی هستم آشقیلار را مظهر خودم و تمام آذربایجانی ها می دانم و معتقدم که به هر وسیله ای شده نباید اجازه داد یاد آنها از خاطر محو شود.
حرف اصالت و استحکام حرف نسلهای از آب و آتش گذشته قدیم را دارد بعد ادامه می‌دهد: آشقیلار تنها آواز خوان نیستند آنها برای سرگرم کردن محفل شوکت مندان کار نکرده اند نخستین آشیقهای آذربایجان شور دیدگانی بودند برای جنگ با بدیها،تبعیض ها و فاصله ها در تصنیف های پر سوز و گدازشان حیات اجتماعی مردم را منعکس می کردند .بهروز با نصب مجسمه آشقیلار در شاهگلی موافق نبود. می گفت: ائل گلی از قلب زندگی مردم دور است به عقیده من بهتر است مجسمه را در دروازه شهر و یا مقابل دانشگاه نصب کنند و با نصب مجسمه آشقیلار در دروازه ورودی شهر می‌توان به بهترین زبان ورود مسافرین را به تبریز خوش آمد گفت.
از حشمت می‌پرسم: شنیدم می‌خواهی مجسمه قزلباش را بسازی؟ این درست است ؟می‌گوید بلی، حقیقت دارد. می‌پرسم هیچ فکر نکرده ای که روزی ممکن است تنها آشیق آذربایجان مجسمه فلزی باشد که تو ساخته ای؟ فکر نمی‌کنم این طور باشد آشیق فراوان است تا حالا ممکن است ،اما فردا های آشیق های ما در لباسهای دیگر ظاهر می شود. سرانجام وقتی مجسمه آشیق لار بالای تپه ای در ائل گلی نصب شد دشمنان فرهنگ مردم آذربایجان شروع به سمپاشی کردند و از مجسمه آشیقلار قزاق قفقازی ساختند و سرانجام بر اثر وسوسه این کج اندیشان این مظهر فرهنگ و ادبیات مردمی آذربایجان را برچیدند و به دور انداختند.

نویسنده: سمیه میرزاپور


Notice: Trying to access array offset on value of type null in /home/topraq/public_html/wp-content/themes/betheme/includes/content-single.php on line 286
مدیر سایت

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *